---

CZŁOWIEK W OBLICZU WŁASNEJ PŁCIOWOŚCI

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nie istnieje po prostu człowiek. Istnieją dziewczęta albo chłopcy, kobiety lub mężczyźni. Człowiek nie może żyć i funkcjonować poza swoją płciowością. Być mężczyzną lub kobietą to nie jedna z wielu cech danego człowieka, ale jego sposób bycia człowiekiem. Płciowość określa całego człowieka. Nie tylko wpływa na sposób ubierania się czy na funkcje społeczne kobiety lub mężczyzny, ale określa ludzkie ciało, emocje, sposoby myślenia, sposoby kontaktowania się z samym sobą, z drugim człowiekiem i z Bogiem.

Jeśli ktoś jest niedojrzały w swoim byciu kobietą lub mężczyzną, to jest przez to niedojrzały w całym swym byciu człowiekiem. Troska o zrozumienie oraz o ochronę własnej niepowtarzalności i tożsamości płciowej jest więc troską o dojrzałość własnego człowieczeństwa.

WSPÓŁCZESNE SPOJRZENIE NA KOBIETĘ

W obecnych warunkach społeczno – kulturowych trudno jest o pogłębione rozumienie a także o rozwój i ochronę kobiecości, gdyż wiele publikacji, środków społecznego przekazu a nawet instytucji i stowarzyszeń rozpowszechnia naiwne, wypaczone lub zupełnie fałszywe wizje kobiety i jej powołania. Wiele ruchów feministycznych nie szuka prawdy o naturze kobiety i mężczyzny, lecz głosi poglądy, które wynikają z przyjętej ideologii lub odpowiadają interesom ich politycznych sponsorów.

Tego typu ruchy feministyczne okazują się anty – kobiece, gdyż nie sprzyjają faktycznemu równouprawnieniu kobiet i mężczyzn, lecz nawołują do utożsamiania się kobiet z mężczyznami. Zakładają w ten sposób, że prawdziwym modelem człowieka jest jedynie mężczyzna. Bezpośrednio lub pośrednio zachęcają, by kobiety zrezygnowały z własnej kobiecości i tożsamości i upodabniały się do mężczyzn. W takim kontekście trudno jest odkryć prawdziwe miejsce kobiety w stwórczym i odkupieńczym planie Boga. Mężczyznom trudno jest zrozumieć kobiety a kobietom trudno jest zrozumieć własną tajemnicę i powołanie.

KOBIETA ODPOWIEDNIĄ POMOCĄ DLA MĘŻCZYZNY

Słowo Boże wyjaśnia nam, że Pan Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę. Oboje mają jednakową godność i powołani są do świętości. Oboje też są sobie wzajemnie potrzebni, gdyż mają sobie tylko właściwe uzdolnienia i niepowtarzalne powołanie. Bez kobiety mężczyzna pozostawałby w świecie rzeczy i zwierząt. Byłby samotny. Bóg obdarza mężczyznę obecnością kobiety, gdyż ona jest zdolna, by wprowadzić go w świat dialogu, w świat osób, w świat więzi z ludźmi i z Bogiem.

Spotkanie z kobietą jest tak ważne i konieczne, że mężczyzna opuści nawet swoich rodziców, aby złączyć się z kobietą poprzez nierozerwalną miłość małżeńską. Dopiero poprzez spotkanie z kobietą mężczyzna może w pełni odkryć i zrealizować samego siebie, stając się mężem i ojcem, ucząc się miłości i odpowiedzialności. To właśnie z tego względu, że kobieta wprowadza mężczyznę w świat więzi i miłości, najpierw ona zostaje w raju zaatakowana przez szatana.

MACIERZYŃSTWO PODSTAWOWYM POWOŁANIEM KOBIETY

Najbardziej wyróżniającą i podstawową cechą kobiety jest powołanie do macierzyństwa. Tylko kobieta może być matką. Tylko ona może dzielić się z dzieckiem swoim ciałem i swoją krwią. Bycie matką jest najwspanialszym zamysłem Bożym wobec kobiety i najbardziej czyni ją podobną do Chrystusa, który ofiarował za nas swoje ciało i krew.

Macierzyństwo jest najpełniejszą realizacją kobiecości. Nie chodzi tu tylko o macierzyństwo fizyczne. Nie mniej ważne jest macierzyństwo duchowe, które oznacza podtrzymywanie życia w innych ludziach poprzez karmienie ich kobiecą obecnością, miłością i codzienną troską. W tym sensie każda kobieta jest powołana do macierzyństwa. W tym sensie każda siostra zakonna realizuje swoje powołanie do macierzyństwa, gdyż karmi innych ludzi Bożą miłością i prawdą, umacnia w nich życie Boże. Nie przypadkowo najbardziej obecnie znaną kobietą, którą nazywamy matką, jest siostra zakonna – matka Teresa z Kalkuty.

POWOŁANIE KOBIETY DO TROSKI O ŚWIAT OSÓB

W obliczu biblijnych prawd o kobiecie i jej powołaniu możemy stwierdzić, że podstawowa różnica między

kobietą a mężczyzną polega na tym, że kobiety z natury bardziej są predysponowane do funkcjonowania W ŚWIECIE OSÓB a mężczyznom z natury łatwiej funkcjonować W ŚWIECIE RZECZY. Adam zajmował się nazywaniem zwierząt i podporządkowaniem sobie tej ziemi. Dopiero spotkanie z Ewą wprowadziło go świat osób. Wszystkie inne różnice między kobietą a mężczyzną są konsekwencją tej właśnie podstawowej różnicy.

Powyższa różnica nie jest jedynie wynikiem socjalizacji, czyli odmiennych sposobów wychowywania dziewcząt i chłopców. Jest ona wrodzona i pozostanie aktualna we wszystkich czasach oraz kulturach. Odmienny rozwój i zachowanie dziewcząt i chłopców polega na doskonaleniu już posiadanych predyspozycji i uzdolnień a nie na ich narzucaniu przez społeczeństwo. Cała sfera cielesna, psychiczna i duchowa kobiety nastawiona jest na kontakt z osobami i na troskę o świat osób.

KOBIECOŚĆ W WYMIARZE FIZYCZNYM

Ciało kobiece jest inne niż ciało mężczyzny. Nie chodzi tu jednak tylko o najłatwiejsze do odnotowania różnice fizyczne. Ciało kobiety okazuje się inaczej silne niż ciało mężczyzny. Kobieta jest zdolna wprawdzie do mniej intensywnego wysiłku, ale za to potrafi być „na dyżurze” nawet dzień i noc, np. jako matka czuwająca przy dziecku czy przy kimś chorym. Mężczyzna może dźwigać znacznie większe ciężary, ale potem potrzebuje dłuższego odpoczynku, co w świecie rzeczy jest możliwe. Wystarczy np. zamknąć warsztat na kłódkę. W świecie ludzi natomiast trzeba być nieustannie na dyżurze, zwłaszcza w domu rodzinnym.

Kobieta dysponuje nie tylko specyficzną budową ciała, lecz także specyficznym działaniem narządów zmysłów. Z reguły kobiety widzą dokładniej, barwniej i szerzej niż mężczyźni. Potrafią dzięki temu dokładniej myć, sprzątać a także piękniej ubierać się i gustowniej dekorować wnętrza. Kobiety widzą też lepiej psychicznie, czyli bardziej „w głąb”. Potrafią trafniej od mężczyzn odróżnić wyraz twarzy czy spojrzenia danej osoby. W świecie rzeczy tak subtelny wzrok nie jest konieczny.

Z reguły kobiety lepiej niż mężczyźni słyszą. Chętniej i więcej śpiewają. Potrafią łatwiej niż mężczyzna usłyszeć w nocy płacz dziecka, ale też łatwiej usłyszą zmianę tonu głosu drugiej osoby. Ponadto kobiety dysponują z reguły lepszym powonieniem, dlatego są wrażliwsze na wszelkie smaki i zapachy. Potrafią lepiej przyrządzać potrawy. Większe znaczenie mają dla nich kosmetyki.

Zasadnicze różnice między kobietą a mężczyzną odnotowujemy w odniesieniu do dotyku. Badania na ten temat wykazały, że wrażliwość dotykowa kobiet statystycznie tak bardzo przewyższa wrażliwość dotykową mężczyzn, że skale w tej dziedzinie w ogóle na siebie nie zachodzą. Jest to zrozumiałe, gdyż troszcząc się o osoby trzeba mieć znacznie wrażliwszy dotyk niż np. konstruując jakąś budowlę.

PSYCHIKA KOBIETY

Kobiety i mężczyźni różnią się również psychicznie. Różnice te wynikają przede wszystkim z faktu, że półkule mózgowe u kobiet mają bogatsze połączenia neurologiczne. Dzięki temu istnieje lepszy przepływ informacji między lewą półkulą, która bardziej odpowiada za myślenie, a prawą półkulą, która bardziej odpowiada za emocje. W konsekwencji mężczyznom łatwiej jest oddzielić myślenie od emocji, co jest korzystne zwłaszcza w świecie rzeczy (np. przy pisaniu klasówki z matematyki). Z drugiej strony mężczyznom grozi oddzielenie emocji od myślenia, zwłaszcza w sytuacji dużych napięć emocjonalnych. Z tego właśnie względu w obliczu bolesnych emocji mężczyźni z reguły łatwiej niż kobiety sięgają po alkohol czy narkotyk, chociaż jest to zachowanie nielogiczne, gdyż pogarsza ono jeszcze bardziej ich sytuację. Podobnie w czasie silnego zakochania chłopcom z reguły trudniej jest niż dziewczętom zachować zdrowy rozsądek.

Tymczasem kobiety mają tendencję, by w każdej sytuacji jednocześnie myśleć i odczuwać emocje. Takie funkcjonowanie psychiczne jest lepiej dostosowane do świata osób, gdyż dojrzała postawa wobec ludzi wymaga, aby rozumieć ich sytuację a jednocześnie, aby wczuwać się w ich przeżycia. Z drugiej strony u kobiet łatwiej nie tylko o zmienność nastrojów, lecz także o zmienność myśli i przekonań. Kobieta, która jest w bolesnym nastroju emocjonalnym, ma także tendencję, aby negatywnie myśleć, np. że nikt ją nie kocha i że jej życie nie ma sensu.

FUNKCJONOWANIE SPOŁECZNE KOBIETY

Między kobietami a mężczyznami istnieją istotne różnice w funkcjonowaniu społecznym. Kontakt z innymi osobami jest dla kobiet z reguły ważniejszy silniej przeżywany niż przez mężczyzn. Ponadto kobiety włączają się w więzi międzyludzkie na zasadzie współzależności i przynależności, podczas gdy mężczyźni przeżywają kontakt z innymi bardziej na zasadzie niezależności i samodzielności.

Różnice w funkcjonowaniu społecznym sprawiają także, że kobiety więcej i chętniej mówią niż mężczyźni. Ich rozmowy dotyczą zwykle świata osób, podczas gdy mężczyźni mówią łatwiej i chętniej o świecie rzeczy. Można to zauważyć w kontaktach między dziewczętami i chłopcami. One mówią o swych więziach i uczuciach a chłopcy najchętniej opowiadają o sporcie czy innych rzeczach. Ponadto kobiety wybierają z reguły taki styl życia a także taką pracę zawodową, która oznacza bezpośredni kontakt z ludźmi. Zajmują się więc wychowaniem dzieci, są nauczycielkami, pielęgniarkami, lekarkami. Z kolei mężczyźni chętniej zajmują się takimi funkcjami społecznymi i zawodami, które oznaczają głównie kontakt z rzeczami.

KOBIECE PRZEŻYWANIE DUCHOWOŚCI I RELIGIJNOŚCI

Najmniejsze różnice między kobietami a mężczyznami występują w sferze duchowej, czyli w tej sferze, w której szukamy odpowiedzi na pytanie: kim jesteśmy i po co żyjemy? Kobiety i mężczyźni mają bowiem dokładnie tę samą godność oraz to samo powołanie do życia w Bożej miłości i prawdzie. Różnica polega jedynie na tym, że kobiety są z reguły bardziej wrażliwe i otwarte na sferę duchową, gdyż bardziej intensywnie niż mężczyźni stykają się codziennie z tajemnicą człowieka, który się rozwija, który błądzi i cierpi, który potrzebuje rady i pomocy.

Kobiety są też z reguły bardziej otwarte i wrażliwe na sferę religijną. Istotą religijności jest bowiem więź z Osobą Boga, a kobiety są z natury nakierowane na więzi międzyosobowe. Łatwiej więc niż mężczyźni się modlą, częściej uczestniczą w Eucharystii i życiu sakramentalnym, częściej podejmują się wychowania religijnego dzieci i młodzieży. Są prawdziwymi kapłankami kościoła domowego, od których w znacznym stopniu zależy życie religijne całej rodziny.

TROSKA O ZAAKCEPTOWANIE I ROZWIJANIE WŁASNEJ KOBIECOŚCI

Pierwszym zadaniem każdej z dziewcząt jest poznanie i zaakceptowanie własnego bycia kobietą i własnego powołania, pamiętając, że prawdziwy feminizm jest tylko w tych społeczeństwach, w których człowiek jest ważniejszy od rzeczy. Bo to właśnie kobiety mają największy wkład w troskę o człowieka.

Drugim zadaniem dziewcząt jest wdzięczność Bogu za otrzymany dar kobiecości. Do tej wdzięczności Bogu za dar kobiecości powinni włączyć się także mężczyźni.

Zadaniem trzecim jest stała troska ze strony dziewcząt o rozwijanie własnej kobiecości, własnej zdolności, by kochać, by wprowadzać innych w świat Bożej miłości i prawdy, by uczyć mężczyzn kontaktu z kobietami poprzez miłość i odpowiedzialność. Szczęśliwa i dojrzała kobieta jest największym bogactwem i skarbem tej ziemi. Jest najwspanialszą pomocnicą mężczyzny w budowaniu cywilizacji miłości. Jest też wspaniałym wsparciem dla dziecka, które czuje się bezpieczne i szczęśliwe, gdy jest kochane przez mamę dojrzale kochającą samą siebie i cieszącą się własną kobiecością.